“Benim ya da diğer ateistlerin din karşısında ara sıra takındığımız bu düşmanca tavır sadece kelimelerle sınırlıdır. Ben ilahiyat kaynaklı bir tartışma yüzünden hiç bir yere bomba atmayacağım, kimsenin kafasını kesmeyeceğim, kimseye taş fırlatmayacağım, kimseyi çarmıha gerip yakmayacağım, kimseye işkence etmeyeceğim veya gökdelenlere uçakla çarpmayacağım.” – C. Richard Dawkins
Ben dinlere inanmıyorum ve yalnız değilim.
Biz dinlerinize inanmıyoruz ve biz hiç de az değiliz.
İnanmıyoruz çünkü biz, önümüze sunulan her bilgiyi sorgulamadan kabul edenlerden değiliz.
Düşünüyoruz. Sorguluyoruz.
Doğduğumuzda kulaklarımıza adımızla birlikte üflenmiş dinlere inanmama kararını verene kadar o kadar çok düşünüyoruz ki sizlerin hayatınızı idame ettirmek için bir dine inanmaya neden ihtiyacınız olduğunu da çok iyi anlıyoruz.
Ölümden korkmanızı, ölümden sonrasının bilinmezliğinden korkmanızı ve kendinizi güvende hissettirecek bir yalana inanmanızı ‘insani’ buluyor, anlıyoruz. Bu dünyadaki tüm sömürülere, yoksulluklara ve yoksunluklara tahammül edebilmeniz için bir sonraki seviyede –ölümden sonra- ödüllendirileceğinize inanmanızı ‘insani’ buluyor, anlıyoruz.