Hey! Beni görüyor musunuz? Ben, varım!

Eskişehir’de doğdum,

İzmir’de büyüdüm,

Şişli’de yaşıyorum.

Kadın erkek ilişkilerine Freudyen,

Hayatın geneline Nihilist,

İnsan ilişkilerine Sufi öğretileriyle yaklaşıyorum.

Eşimin dostumun nereli olduğunu bilmem,

Lafın arasında “Istanbulluyum” diyene “Yok anan baban nereli” diye sormak aklıma gelmez,

Kimin nerede doğduğu beni hiç ilgilendirmedi.

‘Damadının kızı’ sıfatıyla ailesine katıldığım büyük ebeveynlerin hac dönüşü, diğer torunlarına beyaz spor ayakkabı bana tespih hediye etmelerine üzüldüğümde çok küçüktüm.

Sonra aklım erecek yaşa geldiğinde dört kutsal kitabın dördünü de okudum da hiç biri aklıma yatmadı.

Kan bağına paye veremedim.

Akrabalarımı bile arkadaşlarımı seçer gibi seçip aldım hep hayatıma.

Çok büyük sevgi dolu bir ailem var,

Hele de Nijeryalı küçük kız kardeşimi tanımalısınız.

Beni görüyor musunuz?

*

Felsefe ve sosyolojiye ilgim çocukluktan kalma.

Aslen matematikçiyim.

Dünya haritasında ülkeler arasındaki kırmızı çizgilerin ve

Bu çizgiler üzerinde dikilmiş bayrakların insan icadı olduğu unutuluyor çoğu zaman.

Bir şeyi ya da birini sevmem için ona sahip olmayı hiç şart koşmadım.

Tarih boyunca din, millet, bayrak, kan bağı ve bunun gibi kavramların insan doğasındaki sahip olma ve sahip olduğunu dış mihraklardan koruma içgüdüsünü kullanarak birilerinin ellerindeki kapitali korumaya hizmet ettiğini bilecek kadar ekonomi ve finanstan anlarım.

Sesim oraya geliyor mu?

*

Kimileri sigara, tütün kullanmaz, ben televizyon kullanmam.

Bir haberin içindeki gerçek bilgiye ulaşabilmek için en az dört farklı görüşteki mecradan aynı haberi okurum.

Yerel seçimler olur,

Ben iki kişinin yarıştığı on altı kişilik bir yarışın matematiğini yapıp,

Güçlüyü bertaraf etmek için oy veririm.

Şimdiye dek bir parti ve yahut bir aday tarafından temsil edildiğim olmadı benim.

Boşuna bakmayın, göremezsiniz beni,

Benim gibi olanların yüzde sonuçları çıkmaz seçimin ertesi günü, akılcı tercihlerin +1’iyim.

Şimdi görüdünüz mü beni?

*

Hiçbir seçim öncesinde hiçbir adayın hitaben konuşmadığıyım ben.

Ne bir düşünce derneğinde ne de bir –lililer lokalinde kaydım olmadı.

Atatürk’e büyük saygı duyarım,

Müfredat dahilindeki inkılap tarihi kitaplarında yer almayan, farklı coğrafyaların yakın tarihlerini bilirim,

Herkesin O’nu benim gördüğüm yerde görmesini bekleyemem.

Lakin CHP’nin tekrar iktidar olmasını Atatürk’ü yeniden diriltecekmiş, yine başa getirecekmiş gibi süper-natürel yaklaşımları komik karşılarım, kurtuluş için ikinci bir Atatürk bekleyenleri ise aciz.

Diyarbakır’ı BDP’nin almasına sevinirim,

Huzur bulmak için yeni kırmızı çizgiler çekmek istemelerini anlamsız bulurum.

Şimdi sanırım daha net duyuyorsunuz?

*

Bir yerel seçimden mucize bekleyecek kadar romantik olamadım hiçbir zaman.

Ama zaman zaman aşık olurum, konu ile ilgisiz.

Akşamdan sabaha büyük değişimler, bir seçimle değil devrimle olur.

Cep telefonlarına sığmış sosyal medyanın fikri mühimleri arasında yaptığı paylaşımları mastürbasyon addederim; teknoloji, konfor ve televizyon dizisiyle uyuşmuş bir toplumda ise devrimi imkansız.

Yerel seçimler olur,

Aziz Nesin’i severim de

Sonuçları okuduğumda ülkenin %60’ına aptal deyip, akıllılar arasında yerimi gösterip, kendimi beraat ettiremem.

Herkes başı çeken iki hatta dört partinin rakamlarını takip ederken,

Ben başkanlığa aday göstermemiş sekiz partinin oy pusulasındaki yerini ve

Istanbul’da olmayan adaylara oy vermiş 4.377 kişiyi düşünürüm.

Bir de eskiden bilet-jeton satan amcalar vardı ya küçük kabinlerin arkasında

Sabahları “Günaydın” dersen önce şaşırır sonra sevinirlerdi

Jeton otomatları çıktıktan sonra şimdi onlar nerede ne iş tutarlar, onu düşünürüm.

Görüntü mü karlandı?

*

Seçimler yaklaşır, seçimler olur, seçimler biter.

Ben öncesinde inanmadığım gibi, sonrasında da inanmam demokrasiye ama

Nietzsche’den “Cahil toplumlarda seçim yapmak, okuma yazma bilmeyen adama hangi kitabı okuyacağını sormak kadar ahmaklıktır” alıntısıyla da içimi rahatlatamam.

Zaman zaman kendi kendime düşünürken içime kaçmış küçük bir İlber Ortaylı bulsam da cehaletin sonuçlarını değil sebeplerini sorgulamaktan kendimi alamam.

Seçimler biter,

Benim aklımdan Berkin çıkmaz, o gün boğazımdan ekmek geçmez,

1 Haziran’dan bu yana yaşananlar gözümden silinmez.

Gezi’de hayatını kaybedenlerin annelerinin konuştuğu o kısa filmi izlerim,

Annem yok ama bu filme konuşan benim annem de olabilirdi, diye ayrı bir içlenirim.

Üşürüm.

Oysa biliyorsunuz siz beni,

Ermeni, Kürt, Alevi demeden,

Kadın, eşcinsel, çocuk, hayvan demeden,

Yasaklara karşı, haksızlığa karşı,

Kendi canı yanmasa da canı yananların yanında sokağa dökülenlerin arasındaki +1’im.

Hatırladınız mı beni?

*

Okuyayım, yazayım; okuyayım, çizeyim,

Üst benliğimi ne kadar geliştirirsem geliştireyim,

Aşık olduğunda Sezen Aksu dinleyip, her Çağan Irmak filminde ağlayan,

Bu coğrafyanın yetiştirdiği alelade bir kadınım sadece.

Çocukken gizli gizli Ahmet Kaya dinlerdim,

Sonra büyüdüm.

Bir oy değil miyim, oyumu kullanırım.

Kimsenin almaya bile uğraşmadığı bir oyum sadece, yine de oyumu kullanırım.

Hayatımda kendimi ilk kez yalnız hissetmediğim Gezi günlerinin verdiği umutla, bu kez farklı kullanırım.

Seçimler biter,

Sabah ben evden çıkmak istemezken

Nietzsche kalkar “Demedim mi sana? Umut insanın en büyük düşmanı” der.

Güleç yüzlü bir mizacım vardır, bilenler bilir ama o gün gülemem.

Sonra Kıymet teyzenin kepçenin önünde oturan fotoğrafını görür,

Hayatın normal seyrine döndüğüne inanırım.

Ben varım, haftanın altı günü kahvenizi hazırlayanım.

*

Seçimlerin sonucu mu beni değiştirecek?

Hayır!

Takdir edilmek, akış toplamak, akıllı addedilmek gibi bir derdim de yok.

Ben de birim, ben de varım.

Beni de görün istiyorum sadece.

Elimden bir bu gelir, yazı yazarım.

Kimileri küfreder, kimileri “Aptal” der, kimileri dalgasını geçer,

Ben empati kurarım, anlamaya, anladığımı anlatmaya çalışırım.

(Bkz. Makarna edebiyatına son ver)

Sadece bugün,

Olduğum ya da olmadığım şeyleri tartışmadan,

Fikirlerimi sorgulamadan, yargılamadan,

Sadece bana bakıp,

Sadece beni görüp,

Bu kez siz benimle empati kurabilir misiniz?

Bugün, sadece bir gün, bana sarılabilir misiniz?