Etiket: yardımcı kadın oyuncu

Yaş gelmiş 32’ye daha fazla bekleyemem..

Tarih: 19 Aralık 2013 | Yazar: Fulsen

Mayıs 2013, Arnavutköy Fotoğraf: Caner Okutan — Mayıs 2013, Arnavutköy
Fotoğraf: Caner Okutan

1988’in Kasım ayıydı. Doğduğum şehir olan Eskişehir’de kış kendini sonbahardan gösterirdi, belki hala öyledir, yıllardır görmedim. Küçük camından mutfak masasına kış güneşin vurduğu bir Kasım günüydü, balkona çıktığında göğsüne ayazın vurduğu bir Pazar günüydü. Babam Pazar günleri dükkanı açmaz, evde bize kahvaltı hazırlardı. Fıstıklı salam kızartırdı, fıstıklı salam pahalıydı o zamanlar, ben çok severdim ama her gün yemeye paramız yetmezdi.

Sonra bir anda evde herkes kayboldu. Boyama kitabımda, yanında Atılgan duran bir He-Man boyuyordum, annem o sabah bana turuncu, sarı ve pembeyi karıştırarak ten rengi yapmasını öğretmişti. Hemen öğrenmiştim, hep çabuk öğrendim. Bitirdiğim resmi göstermek için birini arıyordum, ev bomboştu. Sonra kapı çaldı, “Kim o?” dedikten sonra babamın sesini duyunca kapıyı açtım. Evimizde telefonumuz yoktu o yıllarda, çok kısa bir zaman sonra öğrendim babam bakkal dükkanımıza gidip babaannemleri aramış, altı ay sonra aileye katılacak kardeşimi müjdelemiş.

Babam gelir gelmez, beni aldı, alt komşumuza emanet etti. Boyama kitabım evde kalmıştı, daha kimseye gösterememiştim ten rengi He-Man’i. Altı yaşındaydım, saatlerce babamın beni gelip almasını bekledim. Gelmedi. Saatler, altı yaşındaki bir kız çocuğu için bir ömür kadar uzun olabiliyor. Bekledim.

Devamını okuyun

33 Yorum

Yaşlanmaya Başladığım An

Tarih: 28 Ağustos 2013 | Yazar: Fulsen

Ölümle tanıştığımızda, ben henüz bu dünya üzerindeki yedinci yılımı tamamlamamıştım. O gün neredeyse tanıdığım herkes ağlıyordu. Ben ağlamadım. Oysa okul bahçesinde koşmamam tembihlenmesine rağmen, söz dinlemeyip, düşüp de annemin yeni aldığı beyaz külotlu çorabımı parçaladığım yetmiyormuş gibi, dizimi kanattığım gün nasıl ağladığımı daha dünmüş gibi hatırlıyorum. Ama o gün ağlamadım. Herhalde dizimi kanattığım günkü kadar canım yanmamıştı. O günden sonraki günlerde de ağlamadım. Ta ki bir gün ağlamayışımın toplum içinde –ki toplum o yıllarda ailem ve aile dostlarımızdan oluşuyordu- hoş karşılanmadığını anlayana kadar.

Ölülerin ardından ağlamak gerekirmiş, bu vesileyle öğrendim. Kaybettiğimin ne olduğunu henüz bilmediğim ve çok erken yaşlarda kaybettiğim için ilerleyen yıllarda da hiç öğrenemediğim şeyler için ağlamam uygun görüldüğünden, neye ağladığımı bilmeden ağlamaya başladım. Çocukken ağlamak daha kolaydı.

Devamını okuyun

4 Yorum

Bi’ ağlasam.. Bitecek her şey..

Tarih: 17 Nisan 2013 | Yazar: Fulsen

Bi’ ağlasam, bitecek her şey. (Dikkat: “bir ağlasam” veya “bi-ağlasam” değil; “bi’ ağlasam”)

En son ne zaman ağladığımı hatırlamaya çalışıyorum, bi’ vakittir. Yüreğimi sıkıştıran bi’ filmin sonunda ya da bi’ arkadaşın ölümündeki ağlamayı kastetmiyorum. En son ne zaman öz’üm için ağlamıştım? Bi’ vakittir sadece düşünüyorum. Ağla(ya)mıyorum ve düşünüyorum. Neden düşündüğümüzü düşünüyorum. Neden düşünüyoruz ki? Tüm bu düşünceler, bi’ gün evren addettiğimiz o büyük enerjinin şuursuz bi’ parçası olmayacak mı? Neden hala düşünüyoruz ki?!

“Nasılsın?” diye soruyor insanlar beni gördüklerinde. Bu soruya ehemmiyet verdiğimden sebep cevaplamadan önce iyice düşünüyorum, acaba nasılım diye.

Devamını okuyun

Yorum Bırak

Aziz Dostum

Tarih: 3 Nisan 2013 | Yazar: Fulsen

7 Temmuz 2011, Istanbul

Sayın Tanrı,

Umarım size ‘Tanrı’ diye hitap etmemde bir sakınca yoktur. Son haftalarda normal bir insanoğlunun düşünmesi gerektiğinden biraz daha fazlasını düşünmüşüm. Düşündüklerim arasında cümlesini kurabildiklerimi kalemim yettiğince yazmışım. Cümlesini henüz kuramadığım düşüncelerimi ise biraz yüksek sesle düşünmüş olsam gerek ki insanoğulları akıl sağlığımı yitirdiğime kanaat getirdi (Bu noktaya kadarki cümlelerimde eylemlerimden miş’li geçmiş zamanla bahsetmem, bahsi geçen zaman zarfını biraz puslu biraz buğulu geçirmemden sebeptir. Lütfen bana arpa suyunu, aslan sütünü tüketmenin caiz olmadığını söylemeyin. Kazara mı yaptınız da sonra yasaklama ihtiyacı duydunuz bilemem tabii ama insanoğluna bahşettiğiniz en değerli lütuftur kendileri).

Sözü uzatmadan mevzuya gelmek isterim,

Devamını okuyun

3 Yorum

Emek kalesi düştü ama davamız devam ediyor..

Tarih: 2 Nisan 2013 | Yazar: Fulsen

Siz! Evet, size soruyorum! Sizin uğruna savaş verdiğiniz bir davanız var mı? Peki, siz davanız için sahip olduğunuz nelerden vazgeçebilirsiniz?

Bir adam var bu ülkede, adam gibi bir adam, adı Atilla Dorsay, şahsen tanımam. Ama onunla aynı havayı soluduğum için onur duyarım. Bir adam var bu ülkede, davası uğruna 45 yıllık koltuğunu masaya sürüp restini çeken ve sözünden dönmeyen. 2011 yılıydı Dorsay “Emek yoksa ben de yokum” dediğinde.

Şimdi bugün bir adam çıkıyor ve diyor ki “Kıyma kendine Atilla Dorsay”. Bir adam, adı Akif Beki. Ekliyor: “Kıyma kendine üstat! Yıkılan bir binanın yerine yenisi, hatta belki aslına da uygun çok daha iyisi yapılır ama kıyılan bir ustanın yerine aynısı kolay yetişmiyor. Gel yeniden düşün bu istifayı. Tarihi de olsa bir bina için kalemini feda etme, çünkü sen o binadan daha kıymetlisin.” Buyurun size Türkiye’nin portresi, düştüğümüz yerin varaklı çerçevede resmi.

Devamını okuyun

Yorum Bırak

Aptallık: Son bin yılın en büyük buluşu

Tarih: 27 Mart 2013 | Yazar: Fulsen

Özgür Üniversitemiz Vikipedi tarafından; ekonomik, sosyal, teknolojik, kültürel, politik ve ekolojik denge açılardan küresel bütünleşmenin, entegrasyon ve dayanışmanın artması anlamına geldiği belirtilen KÜRESELLEŞME kavramı, Türk Dil Kurumu’na ne zaman girdiği bilinmemekle birlikte Kurumun tanımlama noktasındaki acizliğinin son noktasıdır.

Küreselleşme isim Küreselleşmek durumu, globalleşme

Globalleşme isim Küreselleşme

Bkz. Tdk.gov.tr

Öz dilimizde tanımlayamadığımız ama çaresizde hayatımıza aldığımız ‘küreselleşme’yi, anlamı bilerek ya da bilmeyerek ya da bilip de bilmezlikten gelerek “Küreselleşen dünyamızda…” diye başlayan cümlelerde kullanmayı pek seviyoruz.

Tüme varım yaparak ilerleyelim.

İNSAN. Genetik kodlarına ‘madde bağımlılığı’ işlenmiş yürüyebilen ve kendini dünyanın hakimi sanan yaratık. Gözünün gördüğü her şeye sahip olmak isteyen bir canlı türü.

Devamını okuyun

Yorum Bırak

Aşk*

Tarih: 26 Mart 2013 | Yazar: Fulsen

Biz ayrı dünyaların değil, ayrı gezegenlerin insanlarıyız: O iş olmaz!

Evin bir köşesine Şems otursun, diğer köşesine Hayyam. İkisinin de meramı aşk olsun. Biri semada, biri kadehte yok etsin benliğini.İkisinin de aşkları baki olsun. Biri desin ki “Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen hiç ol! Menzilin yokluk olsun. İnsanın çömlekten farkı olmamalı. Nasıl ki çömleği tutan dışında ki biçim değil içinde ki boşluk ise, insanı ayakta tutan da benlik zannı değil hiçlik bilincidir”. Diğeri desin ki “Ey dünyanın işinden haberi olmayan sen yoksun, dünya esen yel üstüne kuruldu. Varlığımız iki yokluk arasındadır, çevrendekiler de hiçtir sen de bir hiçsin”. Ama aşk olsun!

(Türkçedeki tüm anlamlarıyla, aşk olsun)

O gezegenden biri bu gezegenden birine aşık olduğunda, o iş benzer mi sanırsın Şems’le Mevlana’nın aşkına. O gezegenden biri bu gezegenden birine aşık olduğunda, Şems’le Hayyam gibi evin iki köşesinde otururlar, diller lal olur, gözler konuşur.

Devamını okuyun

1 Yorum

Huzur Pazar günlerine dair bir şey..

Tarih: 24 Mart 2013 | Yazar: Fulsen

Güneşli bir Pazar günü hatırlıyorum. Dedem, anneannemin eve toz girmesin düşüncesiyle kapattırdığı balkon camlarını açmış, önüne boya sandığını almış sırayla tüm aile efradının ayakkabılarını boyuyordu. Açılmış camı fırsat bilen ben, bir yandan dedemi izliyor bir yandan da hafifçe camdan sarkarak apartman kapısının önünde arabayı yıkayan dayım hala orada mı diye göz ucuyla bakıyordum. Arabaların apartmanların önünde yıkandığı yıllardı. Sanırım 6 ya da 7 yaşındaydım. O sırada anneannem içeriden “Fulseeeeeen gel, mantıları kapa” diye seslenerek beni çağırırdı. Anneannemin bana seslenişleri sağ olsun evimizdeki muhabbet kuşlarına hiç adımı söylemeyi öğretmek zorunda kalmamıştım. Buna benzer pek çok gün var hafızamda hepsi de bir Pazar günlerine denk geliyor, ne hikmetse.

Devamını okuyun

3 Yorum

Tüm Adolf’lara, içindeki Adolf dahil..

Tarih: 23 Mart 2013 | Yazar: Fulsen

“Ölüm bütün sorunları çözer. İnsan yoksa sorun da yoktur!”

Kağıttan gazete okumayalı yıllar olmuştu. Hatta gazete okumayalı yıllar olmuştu. Mesleki deformasyon diyebilirsiniz. Geçtiğimiz günlerde gerçekleşen Contemporary Istanbul 2. Çağdaş Sanat Buluşmalarında konuşan Prof. Dr. Hasan Bülent Kahraman’ın enformasyon ile bilgi arasındaki farka değinmesi uzun zamandır aklımda olan düşüncenin cümlesini bulmasına yardımcı oldu. Bilgiye ulaşmanın artık çok kolay olduğu mottosu ile sunulan internet aslında sadece bir enformasyon ağı. Medya ise kesinlikle bir bilgi kaynağı değil, tamamıyla pazarlama enstrümanı. Bense zihnimi bu pazarlama bombardımanlarından mümkün olduğunca korumaya çalışıyorum. Neyse konuyu çok dağıtmayayım.

Üç haftalık dişçi serüvenimin son gününde, randevumu ajandalarına girmeyi unuttukları için yarım saatlik bir bekleme süreci başlamıştı. Beklemeyi de bekletmeyi de sevmeyen ben için, tam bir ızdırap olan yarım saat ve sehpanın üzerine dağılmış günlük gazetelerin magazin ekleri. İçinde okuyacak pek bir şey bulunmayan eklerden birinin sayfalarını hızlı hızlı çevirirken küçük bir ilanın üzerinde “Ölüm bütün sorunları çözer. İnsan yoksa sorun da yoktur!” yazıyordu,

Devamını okuyun

1 Yorum

İnsanlık ‘insan’ kelimesinden türemiş olabilir mi?

Tarih: 21 Mart 2013 | Yazar: Fulsen

OLAMAZ! Her yeni doğan güne bir canlı türünün yaşama hakkını savunmak için uyanıyoruz. Binler bir araya gelip sokaklara dökülüp pankartlar açıyoruz. İmza kampanyalarına katılıyoruz. Kamu kurumlarına dilekçeler veriyoruz. Kalemimiz yettiğince yazıp, çiziyoruz. Hiçbir şey yapmasak sosyal medya alanlarında birilerinin yazdığı kelamları beğeniyor ya da paylaşıyoruz. Hani onu da yapmadık diyelim kahve molalarında “bu nasıl İNSANLIK” ile başlayan cümleleri küfürlerle noktalandırıyoruz. Geçen ay hayvanların, çünkü siz buna değersiniz diyen kırışıklık önleyici kremlerin klinik deneylerinde kullanılmaması için imzalar atıyorduk. Geçtiğimiz hafta koruma altına alınması gereken arazilere plazalar yapanları eleştiriyorduk paylaştığımız öncesi/sonrası fotoğraflarıyla. Dün tedavi göremeyen kanser hastalarını hapishanelerde ölüme terk edenlere sövüyorduk. Bugün sokak hayvanlarını toplu katleden yerel yönetimleri kınıyorduk. Yarın çocuk pornolarına karşı ayağa kalkacağız, tekrar. Önümüzdeki hafta sadece kadın olduğu için öldürülenler adına sokaklara döküleceğiz, tekrar. Önümüzdeki ay türü tükenmekte olan hayvanların haklarını savunan sevimli fotoğraflar paylaşacağız, tekrar ve tekrar. Hayvan hakları, kadın hakları, çocuk hakları, mahkum hakları… Doğayı koruyalım, hayvanları koruyalım, karımızı-kızımızı koruyalım, geleceğimizi koruyalım… Üçüncü dünya ülkelerinde açlıkla mücadele edenlere bir el uzatalım…

Devamını okuyun

1 Yorum